दुर्गे दुर्घट भारी तुजविण संसारी ।
अनाथनाथे अंबे करुणा विस्तारी ।
वारी वारी जन्ममरणाते वारी ।
हारी पडलो आता संकट निवारी ।।
जय देवी जय देवी महिषासुरमर्दिनी ।
सुरवर ईश्वर वरदे तारक संजीवनी ।।
त्रिभुवन-भुवनी पहाता तुजऐसी नाही ।
चारी श्रमले परंतु न बोलवे काही ।
साही विवाद करिता पडले प्रवाही ।
ते तू भक्तालागी पावसी लवलाही ।।
जय देवी जय देवी महिषासुरमर्दिनी ।
सुरवर ईश्वर वरदे तारक संजीवनी ।।
प्रसन्नवदने प्रसन्न होसी निजदासां ।
क्लेशांपासुनी सोडवी तोडी भवपाशा ।
अंबे तुजवाचून कोण पुरवील आशा ।
नरहरि तल्लीन झाला पदपंकजलेशा ।।
जय देवी जय देवी महिषासुरमर्दिनी ।
सुरवर ईश्वर वरदे तारक संजीवनी ।।
